باید باور کنیم در دنیای امروز نه به هنر ما بلکه به جسارتمان بها می دهند

روزگذشته به اتفاق خانواده سه نفره مان و یکی ازدوستان عکاسم ، به دیدن

عکاس جوانی رفتیم که یکی از استادهایم خیلی تعریفش را کرده بودند ...

استادمان گفته بودند این جوان در جشنواره های خارجی مکررا شرکت کرده

جوایز بسیاری نیز تا به حال دریافت کرده است.

القصه ، دیرزوز بعدازظهرشال و کلاه کردیم به دیدن این جوان رفتیم ...

در برخورد با او دردرجه اول انرژی فوق العاده مثبت او و پتانسیل بالایش

برای انجام هر پروژه ای چشممان راگرفت طوریکه برآن شدیم یک پروژه

مشترک را برای آینده نزدیک پایه ریزی کنیم .

بعد از ساعتی گفتگو آنهم درشرایطی که پسرک کاملا ساکت به حرفهای

ما گوش می کرد عزم برگشت کردیم ...

هنگام بازگشت ایشان لطف کردند و دو عکسی که در جشنواره های معتبر

شرکت داده بودند را به ما نشان دادند اولین چیزی که دیدم فضای بسیار ساده

اما مفهوم جالب عکس بود اما ...

ما به آن معضل می گوییم نویز که به کیفیت عکس صدمه وحشتناکی می زند

نویز هم به خاطر نور کم و تنظیم حساسیت بالا در دوربین های فعلی ایجاد

می شود البته راه حل هم برای کم کردنش در نرم افزار هست ... بهرحال ...

از بحث دورنشویم !

خلاصه نویز داشت به اندازه تگرگ !

به این می گویند جسارت  ...

چاپ عکس درآن ابعاد وشرکت دادنش درجشنواره ،آنهم با آن کیفیت ضعیف

اما مفهوم جالب ، چیزی است که هرگز درمخیله ما نمی گنجد اما اوجسارتش

راداشت و حالا این ماییم که از او برای پروژه آتی مان کمک خواستیم !

این است که می گویم دنیابرای جسارت واعتمادبه نفس ما احترام قائل است

من ... حواترازحوا